”Ben hep on yedi yaşımdayım.” Tankutalp ALTUNSOY yazdı.

“Cesedim,

kırk küsur yaşında olsa da,

ben hala ruhen,

on yedi yaşındayım.

O yüzdendir,

kolay inanışım.

Bir anda bağlanışım.

Küsmelerim,

triplerim,

isyan edişlerim,

ve asla affetmeyişlerim,

o yüzdendir.

Ben hep on yedi yaşımdayım.

Demir attım,

ruhumda on yedi yaşıma.

O yüzdendir,

deli cesaretim,

korkuzluğum,

ve her an kavgaya hazır oluşum.

Seversem,

dönmem.

Kavgada,

yolda,

gurbette adam satmam.

Kafamın uyuşmadığına,

sessizce,

yol verişlerim,

o yüzdendir.

Ben annesinin dizinde,

saçlarını okşarken,

akıllan artık ” deli sarım” dediği,

on yedi yaşındaki,

çocuğum.

Babasının,

asker arkadaşı gibi yetiştirdiği,

her şeyini danıştığı,

on yedi yaşında iken,

elli yaşında insan,

samimiyeti gören,

bireyim.

Babasından parayı görmese de,

kimsenin hakkına girilmeden,

paranın nasıl kazanıldığı öğretilen,

beş yaşından,

bu yaşa çalışan işçiyim.

O yüzdendir,

tamahsızlığım mala mülke.

Ben hep on yedi yaşımdayım.

Demir attım,

ruhumda on yedi yaşıma.

O yüzdendir,

saflığım,

kendimden başkasının,

kusurlarını merak etmeyişim.

On yedi yaşımın,

bananesinin rahatlığı var,

hala bende.

Beni ilgilendirmeyen,

her konuya,

bananeyim,

o yüzden.

Kim,

kiminle ne konuşmuş,

kim,

kiminle ne yapmış,

banane?

Ben hep on yedi yaşımdayım.

Demir attım,

ruhumda on yedi yaşıma.

Çok mu çocuksu geldim,

……… banane?

Cesedim,

kırk küsur yaşında olsa da,

hala, on yedi yaşında ki çocuğum ben.

Gazeteci yazar Tankutalp ALTUNSOY

(şairşizofren)