0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Kendimi,
defalarca dağıttım,
defalarca topladım.
Bu kez,
toparlayamıyorum.
Gerçek,
hikayemi hatırlamıyorum bile.
Kimliğimi ise,
babasız,
bir kız çocuğuna,
akıttım mavilerimden.
İsimsizim.
Çirkinleşmek,
için çok uğraştım,
çok kaçtım,
olmadı.
Her yeni günde,
yeniden başladım.
Başaramadım.
İsteyene,
ruhumu kiralayıp,
cümlelerimi satardım,
“ondan” önce.
Şimdilerde her şey kırık dökük beynim de.
Cesedim de ki,
dikiş sayısını,
ve kalbimde ki,
kırıkların miktarını artık,
bilemiyorum.
Hayatımı,
diktiler mi,
suretine,
bilindik bir efsunla.
Kime “okutsam” boş,
kurtulamıyorum.
Oysa,
inanmazdım efsunlara,
ölüyorum…
şairşizofren